نادره روزگار

معلمى سوختن است، سوختنى که مى‏سوزد ولى نمى‏سوزاند، هدایت مى‏کند و گمراه نمى‏سازد، آتش درونش برد است و سلام،و دود او همچون عود،و رایحه‏اش جهانگیر. معلم چراغ هدایت و کشتى نجات است. معلم راهنماى خوبى‏ها و نیکى‏ها و هدایتگر و بیدار کننده است.
در قدرت و توان هیچ ‏کس نیست که مقام و ارزش معلم را برشمارد.

 چنان‏ که هیچ کس را یاراى آن نیست که فعل ایزد بستاید و یا نقش عظیم رسولان الهى را بر کاغذ بنشاند.                               ای تو مرا نادره روزگار

                              افسر زرین به سر روزگار

                            روشنی جان من از جان توست

                             خنده من از لب خندان توست.